Ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι της Τουρκίας
Όπως είναι γνωστό για να λύσουμε ένα πρόβλημα πρέπει πρώτα να εντοπιστεί και δεύτερο να βρεθεί ποια είναι η αιτία του. Κατόπιν θα ακολουθήσει το θέμα των πιθανών λύσεων, εκ των οποίων θα διαλέξουμε την πιο ορθή λύση και η εφαρμογή της πρέπει να είναι άμεση.
Το πρόβλημα είναι ότι η Τουρκία θέλει να καταλύσει την Κύπρο (ήδη για την Τουρκία η Κύπρος είναι εκλιπούσα).
Η αιτία είναι ότι θέλει να ελέγχει τους υδρογονάνθρακες της Ανατολικής Μεσογείου, και όχι μόνο της Κύπρου, και σίγουρα δεν της καίγεται καρφί για τους Τουρκοκύπριους. Τους χρησιμοποιεί σαν πρόσχημα.
Πιθανές λύσεις: Τους δυο αυτούς σκοπούς θα μπορούσε η Τουρκία να τους πετύχει στρατιωτικά, δηλαδή με κατάληψη όλης της Κύπρου καθώς και των υδρογονανθράκων. Αυτό είναι μόνο θεωρητικά σήμερα δυνατό. Το 1974 μπορούσε να γίνει, σήμερα όχι. Ο τροχός έχει γυρίσει σήμερα υπέρ μας. Η Κύπρος δεν έχει στρατό, αεροπορία και ναυτικό για να προστατευθεί. Έχει άλλα όπλα πολλών μεγατόνων, ατομικές βόμβες. Θα αναφέρω μερικά.
Η Κύπρος είναι μέλος της Ε.Ε και των Η.Ε. Αναγνωρίζεται από όλα τα κράτη του κόσμου εκτός φυσικά της Τουρκίας. Υπάρχουν τα εμπλεκόμενα συμφέροντα για τα οποία ο κύριος Λυσσαρίδης μιλά αρκετές δεκαετίες και οι έξυπνοι πολιτικοί μας γελούσανε. Κοινά συμφέροντα με την Κύπρο έχει η Ελλάδα, η Αίγυπτος , το Ισραήλ, ο Λίβανος, η Ιορδανία ακόμα και η Συρία, η οποία είναι η πύλη της Ρωσίας στη Μεσόγειο και την οποία η Τουρκία μισά θανάσιμα. Φυσικά δεν αγαπά ούτε το Ισραήλ ούτε την Αίγυπτο ή τις άλλες χώρες που έχουν υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο.
Είναι καιρός εμείς οι Κύπριοι να αποβάλουμε το φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίας και να πούμε όχι στις ορέξεις της. Η Τουρκία καταλαβαίνει μια γλώσσα όχι εκείνη της υποταγής και του φόβου. Τώρα μας έχει στείλει τα πολεμικά της πλοία και αλωνίζουν στα χωράφια μας – στην ΑΟΖ, και ζητά να λάβει μόνο τα μισά (και εννοεί όλα) από τα αποθέματα των υδρογονανθράκων. Με ποιο δικαίωμα; Το δικαίωμα το δημιούργησε η ίδια με το «έτσι θέλω». Χρησιμοποιεί ως πρόσχημα ότι υπερασπίζεται ένα ανύπαρκτο κράτος της βόρειας Κύπρου, το οποίο δημιούργησε η ίδια με την εισβολή και την κατοχή το 1974. Το μέρος αυτό ανήκει στην Ε.Ε. η οποία δυστυχώς μας καλεί να καθίσουμε στον καναπέ και να μοιραστούμε τους υδρογονάνθρακες με το παράνομο κράτος που ίδρυσε η Τουρκία για να ελέγχει όλη την Κύπρο και που δεν αναγνωρίζεται από κανένα άλλο κράτος εκτός της Τουρκίας. Εάν υποκύψουμε και γυρίσουμε πίσω στις συνομιλίες όπως μας λένε «οι φίλοι μας», τότε χάσαμε το παιχνίδι, «τα αυγά και το καλάθι». Η συζήτηση για τους υδρογονάνθρακες μπορεί να γίνει μόνο στα πλαίσια της συνολικής συμφωνημένης λύσης με τους Τουρκοκύπριους, όχι με την Τουρκία, διότι αν τα δώσουμε τώρα η Τουρκία δεν θα θέλει λύση. Θα πάρει δίχως να δώσει τίποτα, όπως κάνει μέχρι τώρα.
Η καλύτερη λύση: Όσο υπάρχει το Μπαρμπαρός και τα πολεμικά πλοία της Τουρκίας στα χωράφια της Κύπρου, ούτε σκέψη για συνομιλίες, ούτε διαμοιρασμός των υδρογονανθράκων. Αυτοί που λυπούνται δήθεν τους Τουρκοκυπρίους είναι αυτοί που φοβούνται μήπως χάσουν την καλοπέρασή τους. Είναι σκέτη δειλία. Τώρα έχει γυρίσει ο τροχός και είμαστε εμείς από πάνω. Τα φοβικά σύνδρομα να τα αφήσουμε και να κοιτάξουμε ψηλά. Και ο Δαβίδ νίκησε τον Γολιάθ!